Na pewno większość z nas słyszała określenia Daddy i Mommy Issues. Jednak czy wiemy, czym to tak naprawdę jest i co powoduje to zaburzenie emocjonalne? W tym artykule postaram się przedstawić czynniki, które mają na to wpływ i objawy temu towarzyszące.
Jaki ogólny wpływ na nasze związki ma relacja z rodzicami?
Istnieje bardzo silna zależność pomiędzy relacją z rodzicami a naszymi związkami w przyszłości. W dzieciństwie przechodzimy przez proces socjalizacji – każdy najmniejszy czynnik ma wpływ na nasze dorosłe życie. Jednak jak dokładnie to działa w kontekście naszych „dorosłych” relacji? John Bowlby, ceniony amerykański psychiatra, wyodrębnił kilka stylów przywiązania. Najprościej rzecz ujmując, w stylach przywiązania chodzi o to, że dziecko traktowane w określony sposób przez swoich opiekunów, przeniesie te wzorce na sposób budowania relacji i reagowania na bliskość w przyszłości.
Co się dzieje, gdy rodzice nie dają nam bliskości?
Gdy nie mamy wystarczająco dużo bliskości od rodziców, zaczyna się pojawiać styl unikający. Styl unikający przejawia się tym, że ludzie nie czują się komfortowo z bliskością i przywiązaniem. W opinii publicznej często osoby, u których ten styl się pojawił, są uznawane za osoby niezależne i nielubiące okazywania uczuć. Często nie mają one problemów z nawiązywaniem znajomości, jednak kłopot pojawia się później, gdy uciekają od przywiązania i bliskości. Konsekwencją tego stylu są samotność i problemy w sięganiu po pomoc. Styl unikający pojawia się, gdy doświadczyliśmy emocjonalnej niedostępności od rodziców. Dziecko, które było odrzucane i nie otrzymywało emocjonalnej bliskości, uczy się nie potrzebować, aby nie doświadczać ciągłego odrzucenia, dlatego w dorosłości będzie się tak zachowywało.
Wpływ życia w emocjonalnym chaosie, na nasze relacje
Jeśli dziecko żyje w emocjonalnym chaosie, ukazuje się styl lękowo-ambiwalentny. Osoby, które doświadczyły niestabilnej, chaotycznej i ambiwalentnej opieki w dzieciństwie, mogą rozwinąć właśnie ten styl przywiązania. Raz czuły się one kochane, a raz nienawidzone. Reakcje ich opiekunów nie były przewidywalne, przez co dzieci nie doświadczyły stabilności emocjonalnej. W dorosłym życiu takie osoby żyją w ciągłym lęku przed odejściem partnera i doświadczają burzliwych emocji. Często mylą one bliskość ze stworzeniem jednej osoby z partnerem. Mogą oczekiwać także ciągłego potwierdzania, że są kochane i doceniane w takim stopniu, że będzie to nieosiągalne dla partnera.
Próba przetrwania w dzieciństwie i jej skutki
Trzecim stylem, który wyodrębniono, jest styl zdezorganizowany. Dotyczy on najmniejszej ilości osób i pojawia się, gdy dziecko jest ofiarą przemocy lub wykorzystywania seksualnego ze strony opiekuna/opiekunów i musi w pewien sposób „walczyć” o przetrwanie. Konsekwencjami tego stylu mogą być skłonność do przemocy, kontrolowanie innych i odrzucanie bliskości.
Daddy i Mommy Issues nie są mocno seksualizowaniami pseudozaletami, ale poważnymi zaburzeniami w budowaniu relacji. Jeśli zauważymy, że któryś z powyższych stylów przywiązania się u nas wytwarza, warto udać się do psychoterapeuty, ponieważ nieprzepracowanie tego może mieć fatalne skutki w przyszłości.
O autorze
Uczennica klasy biologiczno-chemicznej w II LO w Sieradzu. Libertarianka, działaczka w polityce młodzieżowej, członkini młodzieżówki Młodzi Mogą. Jej największą pasją jest Taekwon-do.