„Czas zacząć karmić narodową duszę sukcesami, nie porażkami” – 104. rocznica wybuchu Powstania Wielkopolskiego

„Dziś, po raz drugi, obchodzimy Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego. Dedykowane wydarzeniu, o którego pamięć i znaczenie w świadomości rodaków, musimy się wciąż konsekwentnie upominać. Ale to jeszcze nie finał. To nowy rozdział, bo to dzieło na lata.” – powiedział podczas obchodów kolejnej już rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego, Marszałek Województwa Pan Marek Woźniak. Dlaczego to powstanie było tak ważne, dlaczego tak bardzo lubimy o nim zapominać oraz jak było w tym roku świętowane?

Istota Powstania Wielkopolskiego

Ustalenia Traktatu Wersalskiego z 1918 roku nie włączyły terenów Wielkopolski do nowo powstałej II Rzeczypospolitej. Pozostała ona nadal w granicach Republiki Weimarskiej. Jednak Wielkopolanie nie mają w zwyczaju zostawiać takich spraw – postanowili sami najpierw doskonale przygotować się do zrywu, a następnie przeprowadzić go w korzystnym dla siebie momencie – czyli po prostu zrobili to o czym nie pomyślano przed powstaniami listopadowym czy styczniowym. Bo to właśnie wielkopolska zaradność zaważyła na tym, że to powstanie zostało wygrane, jako jedno z nielicznych w naszej polskiej historii. Sprawę zakończył podpisany 18 lutego 1919 roku rozejm w Trewirze – włączył on Wielkopolskę do II Rzeczypospolitej.

Myślę, że bardzo dobrze podsumował to Prezydent Andrzej Duda w liście skierowanym na tegoroczne uroczystości: „Powstanie wielkopolskie z lat 1918–1919 odegrało fundamentalną rolę dla kształtowania się granic odrodzonej Niepodległej. Zwycięstwo to zagwarantowało naszemu młodemu państwu trwały pokój na zachodzie, co było kluczowe również dla obrony Ojczyzny przed najazdem ze wschodu. Świadomość tej wagi zrywu Wielkopolan dla II Rzeczypospolitej ma też wymiar aktualny wobec wydarzeń i procesów, które wstrząsają teraz naszą częścią Europy. Tradycje powstańcze są dla nas powodem do słusznej dumy, a zarazem ważną lekcją historii, z której czerpiemy inspirację do służby naszej obecnej wolnej Polsce. W codziennej rzetelnej pracy na rzecz dobra wspólnego bezcennym dziedzictwem jest etos organicznikowski, a Wielkopolanie pozostają wzorem, jak harmonijnie łączyć gorący patriotyzm i dążenie do wolności z rozwagą i wytrwałością w podejmowanych wysiłkach. Mocno wierzę, że te wartości będą przyświecać nam w budowaniu silnej i bezpiecznej Rzeczypospolitej.”

Dlaczego zapominamy o tym powstaniu?

Trudno jest odpowiedzieć na to pytanie – wpływa na to szereg różnych czynników. Można mieć wrażenie, że dużo bardziej wolimy warszawskie porażki niż wielkopolskie zwycięstwo. Czy tak jest? Tutaj każdy musi sobie odpowiedzieć samemu. Pewne jest jedno – Wielkopolanie od lat walczą o to, aby wysiłek ich przodków przestał być doceniany jedynie w Poznaniu, ale zauważono go także we wszystkich zakątkach naszej ojczyzny. Mówił o tym podczas tegorocznych obchodów Marszałek Marek Woźniak – „Od lat wspólnie zastanawiamy się, co zrobić, żeby historię Wielkopolskiej Insurekcji, metodycznie zaplanowanej i doskonale przeprowadzonej, pokazać w atrakcyjny sposób. Ale… jak pokazać atrakcyjnie zwycięstwo, które od zawsze ma twarz bohatera zbiorowego? Odwołujemy się w naszych działaniach do etosu pracy, z którego wyrośliśmy. Konsekwentnie, kropla po kropli, drążymy skałę i żłobimy w niej trwałe miejsce dla jednego z nielicznych przecież polskich zrywów niepodległościowych zakończonych zwycięstwem. Zwycięstwem, na które zapracowały tysiące zwykłych – niezwykłych ludzi. Takich, jak my, których mimo wszelkich różnic, łączył wyższy cel. Tym celem była niepodległość.”.